Griekenland Camperland Reisverslag van Wout en Gon Slikkerveer 20 maart - 30 mei 2007

De Hymer van Wout en Gon Slikkerveer uit Sneek

19-03 Gestart in Sneek via onze kleindochter Kim in Zwolle.

20-03
Vandaag naar de tandarts in Nijmegen. Daarna naar Millingen a/d Rijn en voor de deur bij Jos Koonen, onze natuurarts, gestaan. Een lekkere plek, privé, met douche en zwembad. Onze eerste stop was in Bad Neuenahr in Duitsland, bij het stadion met sanistation, parkeergeld € 5 per dag. De weersvoorspelling was slecht, we zijn daarom een dag blijven staan. ’s Middags even de stad in, maar de aanhoudende regen lokte ons niet om uitgebreid te winkelen, heel even een warenhuis in.

23-03 Baden-Baden
We vertrokken om 10 uur, bewolkt en natte sneeuw onderweg. In het gebied van de Moezel was er aardig wat sneeuw gevallen, weer een heel mooi landschap. We reden naar Baden-Baden. Ons was een plek beloofd bij een camperhandel met stroom enz., aldus het boekje vrije plaatsen, niets van dit alles. Tussen de nieuwe caravans en campers staan we dus vannacht. Geen aanrader.

24-03 Benzinepomp
Weerberichtloipen en liften heropent, sneeuwgrens 700 mtr. We rijden richting Bazel. Aan de Rijn in Bazel zou een gedoogplaats zijn. Wij stonden er alleen, voelde niet prettig, dan maar weer doorrijden naar Buoch aan het Vierwoudstedenmeer, zou een goede plek zijn volgens verslagen van anderen. Dat hebben we niet gedaan, we stopten eerder op een plaats naast een pompstation en restaurant met veel verlichting. Alleen, eenmaal werden we wakker door een angstig geschreeuw, leek of er iemand in nood was, niets aan de hand. We waren allebei klaarwakker, geen probleem, even thee drinken en weer doorsnurken.

25-03 Locarno
Na het ontbijt en de koffie om 10 uur vertrokken. De rit is prachtig, al het jonge groen is er en de zon schijnt volop. Zwitserland met zijn prachtige besneeuwde bergen en rotspartijen. We rijden 17 km lang door de Gotthardtunnel, gelukkig weer heropend na dat vreselijk ongeluk jaren terug. We genieten volop! ZON! ZON! ZON! We rijden naar Locarno aan het Lago Maggiore naar een plek die is aangegeven in het boekje vrije plaatsen. Direct aan het begin van de stad is er al bewegwijzering, geweldig. In de buurt van een zwembad aan het meer, jammerlijk gesloten. De plek ligt aan een park.

26-03 Locarno.
We hebben besloten hier in Locarno een extra nacht te blijven we staan. Er zijn nog wel 10 campers aan de rand van een park vlakbij het meer. We hebben rond gereden in een treintje dat de stad doorkruiste, niet spectaculair.

27-03 Locarno-Bolognola.
Terug naar de autobaan A2 richting Lugano. Italië in. Even van de autobaan naar Service in Lodi. Bij een wasstraat voor auto’s Alles was nog afgesloten. Water genomen. Nu verder naar overnachtingplaats Bolognola, in boekje aangegeven, een achteraf dorp. Bij een kerk met parkeerplek eerst even een middagdutje gedaan. Later naar een pizzeria en op dat parkeerterrein overnacht. Je staat altijd weer verbaasd van de variëteiten van hun aanbod. We stonden alleen, de huizen om ons heen waren voorzien van hekken, rolluiken en tralies. In de verste verte geen camping. Ondanks dat goed geslapen. Geen aanrader.

28-03 Bolognola - Fontanellato.
Richting Parma. We hebben vandaag geen autobaan genomen, past beter bij ons, schooieren door de plaatsjes en dorpen. Even een ALDI binnen om onze voorraad en verse groente in te slaan. Vóór Parma werden 3 vrije plaatsen aan gegeven. In Fontanellato staan we op een nieuw geopend parkeerterrein met voorzieningen voor campers. De plek is niet zoals was vermeld bij een oud kerkhof. Het boekje geeft weinig vertrouwen. Gelukkig staat er nog een camper bij ons. Die later ook weer vertrok. We zijn ook de enige parkeerders. Het is dicht bij de autobaan A1 richting Bologna. We hebben net.gegeten als er een politieauto langs komt. Wout knoopte een praatje aan om te vragen of het ‘pericolo’ gevaarlijk is/

29-03 Fontanellato - Castello st. Pietro.
We zijn beland in Castello st. Pietro afslag Zazzaro. In Bologna was het vanmiddag een heksenketel. Door wegwerkzaamheden en geen goede bewegwijzering hebben we erg moeten zoeken naar deze plek. Wout redt zich er steeds weer uit, knap vind ik, de meesten spreken alleen Italiaans. We staan vannacht met meerdere campers, zelfs 2 caravans en een onbewoonde camper.

30-03 Castello st. Pietro - Rimini.
We hadden overvolle wegen, richting Rimini. De aangegeven plaats was gesloten, de tweede was bij een Bioscoop met 150 plaatsen, er waren nóg enkele campers. € 5 p.d.

31-03 Rimini. - Gradana
Vandaag, zaterdag, weer een mediterraan zonnetje, genieten, even een Conad, ‘supermarkt’ in, voor het weekend inslaan. Op weg naar het plaatsje Gradana, iets omhoog, richting kasteel, er zijn meerdere parkeerplaatsen, een alleen voor campers, met water en een vuilwater loos put.

1-04 Gradana - Fano.
We waren om 6 uur wakker en besloten om lekker vroeg op pad te gaan om de zon te zien opkomen in zee. De berg af, richting Fano. Een parkeerplaats onderweg, om koffie te drinken, zat vol met putten en plassen. Na een flinke rustpauze hebben we in Fano, bij een fort, naar Buitenhof zitten kijken, we zullen dat straks moeten missen in Griekenland. ‘Veel later bleek dat we alle weken gewoon Astra konden ontvangen in Griekenland’.\Na een tevergeefse zoektocht naar een internetcafé, weer door kleine onmogelijke eenrichtingsverkeerstraatjes, zijn we beland in Fano. 0p een mooie vrije plaats bij een ‘Cimeterio’ begraafplaats, staan we samen met een Fransman en een Duitser. ‘Op de terugweg vonden we de plek niet terug’.

2-04 Fano
De voorafgaande dag van de overtocht, zijn we per fiets en Scootmobiel opzoek gegaan naar het internetcafé. Wat ons niet met de camper lukte, ging nu goed. We hebben op het grote, 20 septemberplein, uiteindelijke het café gevonden.

3-04 Fano - Ancona.
We hebben weer rustig geslapen. Na het ontbijt zijn we richting Ancona gereden, een afstand van om en nabij 50 km. Bij de Lidl onderweg wat inkopen gedaan. Daarna op weg naar de porto, haven. Wat een janboel. Kade 8 werd ons gewezen, dat volgden we braaf op, op één foutje na. Kortom we zijn er gekomen. Gelukkig waren we ruim op tijd, zo konden we nog lekker eten maken en een tukje doen. Aan boord mag er geen gas gebruikt worden. We zouden vanaf 15.00 uur inschepen, dat werd 15,30u. Wout hoorde dat er een vrachtwagen moest worden doorzocht, vandaar. Wat een schip, we hadden al eens de overtocht gemaakt met de caravan met een hovercraft naar Engeland, met camper naar Schotland. Naar Noorwegen met de ferry en diverse ponten ook met caravan en later met de camper, maar dit is echt een flinke boot. Vergelijkbaar met een cruiseschip. We hebben een plek aan dek 4, dicht bij de douches, wc en lift. Het is een verrassing, dat het Nederlandse tijd, 20.00 u, het al helemaal donker is. Griekse tijd is een uur later. Aan boord heel prozaïs de was in het sop en gebruik gemaakt van het gloeiend hete water aan boord. We spraken met Nederlanders, die hadden met hun caravan aan de zijkant gestaan. Zij hadden die nacht slecht geslapen door schommelen van de boot en het zeewater dat door de open gaten tegen de caravan aankwam.

4-04 Ancona - Kalogria
We werden wakker en het regende. Maar we hadden lekker geslapen. We hadden een elektrische waterkoker op 500watt, en hebben lekker ontbeten. Daarna hadden Wout en de Nederlander leuke gesprekken, sterke verhalen, aan boord met een Nederlandse autohandelaar die in Athene woonde. We werden om 15.00u gelost en reden met minder omhaal, dan in Ancona, Richting Pirgos. Km stand 159662. Eerst diesel getankt, bij een kleine pomp, € 0,89.9 /l . Hoewel we dat al hadden gelezen, schrokken we van de Griekse aanwijsborden, maar die waren nog in de meeste gevallen met 2 lettertypes. We namen de afslag Lapas om aan de beach bij Kalogria te overnachten, naast 2 campers, één was een Duitser die de route al eens eerder had gereden en ons behulpzaam wilde zijn met zijn aangetekende vrije plaatsen van de vorige keer. De weg naar het strand was verrassend afwisselend, met moerassen en pijnboom bossen. De koeien, alleen zwervend in kuddes, staken de weg over. Om 16.30 stonden we aan het strand, het onweerde heftig. Hier en daar stonden grote plassen water.

5-04 Kalogria - Kastro en Killni
We vertrokken om 11 uur richting Pyrgos. In Lehena namen we de afslag naar Kastro en Killni, aan het strand, net voorbij de camping Robbinson club, er was een plateau aan zee. Met een kantine waar je lekker kon eten. Ook was er de mogelijkheid om toilet te legen en water voorraad aan te vullen. Tegen betaling van € 2. Dat water kon zeker niet ongekookt gebruikt worden. Hebben we later ook niet gebruikt voor thee. De volgende dag was het wat schoner.

6-04 Kastro en Killni.
Het was voor het eerst echt lekker warm, we zijn een extra nacht blijven staan en hebben buiten gezeten, gelezen en samen Triominos gespeeld. Wij vinden dat een leuk spel, voor de vele luie uren. Het is hier vlug van licht naar donker, je ziet de zon heel snel ondergaan, heel spectaculair, Wout heeft het vastgelegd op de video. We stonden op dit terrein met alleen Duitsers, allemaal campers en een Griek met caravan en auto.

7-04 Kastro en Killni - Katakolo.
Paaszaterdag, met een strak blauwe lucht. We vertrokken weer ongeveer 10.30 u. We kwamen in Pirgos aan, zonder dat we de Lidl hadden gezien, die een van de vorige mensen ons had aangewezen, dan maar boodschappen doen in Pirgos. Dat was weer niet te doen. De straten zijn er nauwelijks berekend op auto’s en parkeerplaatsen kwamen we niet tegen. Vlug bij een bakker een brood gehaald. De New National Road weer terug op naar de afslag Katakolo. Daar zagen we wel een grote supermarkt AB. Dat werd lachen, als zelfs Wout niet weet wat gesteriliseerde melk in het Grieks is. De bedrijfsleiding riep zelfs de hulp in van een verkoopster, die zich redde met Duits. Met de mededeling van Wout: ’melk voor buiten de koelkast’, hadden we het. Met een ritje van 11 km stonden we in het vissersplaatje dat was overspoeld met toeristen en dus ook alleen maar zulke winkeltjes met terrasjes, erg gezellig. Aan de kade lagen 2 cruiseschepen waarvan een met drieduizend mensen aanboord. De boten werden met behulp van loodsen uit de haven geleid, leuk om te zien bij zonsondergang. Naast ons stonden Fransen, dachten wij aan het nummerbord te zien, maar het bleken Canadezen. In het gesprek spraken zij zich bewonderswaardig uit over de ijverige Nederlanders en hun kennis van zaken t.a.v. de tuinbouw. Zij hadden er al een nacht alleen gestaan. Ze waren in die nacht gewekt door het geschreeuw van een man die of in gebed was, de maan aanbad, of gestoord was. (Denkelijk ook al deze gebeden). We hadden geen tv en waren vroeg op bed. Nou dat konden we vergeten. Het ‘gebed?’ schalde de hele avond, uit luidsprekers, over het dorp. Tot 12 uur kregen wij te maken met een kerkdienst, die we voor een deel op video hebben vastgelegd. Honderden mensen liepen, aan het eind, met kaarsen aan naar buiten. Tot laat werden er rotjes en vuurwerk afgestoken.

8-04 Paaszondag. Katakolo - Kalo Nero.
's Morgens om 06.30 uur kwam er alweer een cruiseschip binnen, een mooi gezicht bij opkomende zon. Net als gisteren hebben we het dorp bezocht en een rode zonnehoed gekocht. Daarna hebben we onze route vervolgd richting Methoni. In Kalo Nero stonden we geparkeerd, langs de weg, aan het strand. Wout informeerde bij een ober of we daar mochten overnachten. Geen enkel probleem was het antwoord.

9-04. Kalo Nero - Vasilitsi
Ons doel was aan het strand te gaan staan in Methoni. Door de bergen over de oude weg was het heel leuk en mooi. Onderweg zijn we gestopt voor een bezienswaardigheid, er was een nederzetting geweest de 15 eeuw voor Christus. De graftombe was in 1996 ingestort en weer opgebouwd, er hadden 12 doden in gelegen stond op het bord. Daarna naar Methoni. Nu net zegt Wout:’ we blijven toch niet staan’. Er stond een bordje verboden te kamperen. Op naar de camping, die bleek gesloten. Dan vertrekken we naar een dorp verderop. Vasilitsi aan het uiterste puntje van deze landtong, advies van een Fransman die Wout sprak. Het was in het dorp niet goed aangegeven, maar nadat we nog eens terug reden zagen we een afslag. Bij navraag aan een Griek, die bij zijn brommer stond, begrepen we dat we goed zaten en we de weg moesten blijven volgen tot het asfalt ophield. Al met al was het een beetje te veel van het goede, omdat we verder moesten dan gepland. Het duurde en duurde, eindelijk, ja hoor, een klein strand waar een vergane verroeste boot in zee lag. Een Duits gezin met drie kinderen stond hier al een poosje, zo te zien. Helemaal op kamperen in gesteld. Ze hadden opblaasbootjes, en spullen waarmee ze in zee speelden, een eldorado voor ze. Als het weer morgen is zoals de afgelopen dagen, gaan wij ook weer eens lekker buiten luieren. We kunnen de satelliet Hot Bird niet vinden, die nodig is om BVN te ontvangen. Zo zijn we van al het nieuws verstoken. Het landschap waardoor we rijden is adembenemend mooi. En de dorpjes waar we dwars doorheen rijden zijn schilderachtig, het zijn clichés, maar ik kan het niet anders omschrijven, het is echt genieten. Grote stukken naar dit plekje, waren onbewoond, leek wel.

10-04 Vasilitsi - Koroni.
Heerlijk weer, stoelen en tafel naar buiten, was in het sop en later in zee uitgespoeld en in een mum van tijd droog, gaat prima. We waren net aan onze siësta begonnen, werden we wakker getikt, het Duitse gezin liet weten dat ze vertrokken. Enkele tijd later waren we alleen, de net gearriveerde Fransen gingen er ook weer vandoor. Wout had er op gestaan om te blijven staan. Maar toen ik zei: ‘Zullen wij dan ook maar’, kwam hem dat ook goed uit, want hij zei metéén:’ oké, we gaan’. Nog geen 10 km verderop, hadden we in een verslag gelezen, was een heel romantische haven, Koroni. We verbaasden ons er al over, ‘als je er kunt komen is het een aanrader’. Ik heb de route er naar gefilmd. Ongelofelijk, wat een straatjes en dan ook nog met hellingen en met tegenliggers. Halverwege, kwam tot overmaat van ramp er ook nog een grote bus ons tegemoet die commandeerde “terug” tegen ons. Gelukkig was er de mogelijkheid om aan de kant te gaan staan en ging de stoet weer in beweging. Al deze avonturen waren het waard, want de haven is een schilderij. We besloten hier eens lekker vis te eten met heerlijke Griekse salade. Wout had zin in octopus en ik nam mosselen, beide was geen goede keus, vonden we later. We gaan ook zelden uit eten en we hebben er altijd spijt van. We staan alleen tussen de vissersboten, er zijn geen verbodsborden voor campers. De eigenaar van het Visrestaurant zei dat waar wij staan de politie geen bezwaar maakt, maar wel als je te dicht in de buurt van de restaurants zou komen. ‘Later spraken we Belgen die om 22.30 nog wel waren weggestuurd’. Heel veel campings zijn nu nog niet open. Inmiddels is het 22.00 uur Griekse tijd. De vesting, vlak naast ons, staat in de schijnwerpers. Er schijnen een nonnen- en monniken klooster binnen de ommuring te zijn. Ook een begraafplaats die bij avond verlicht is. Voor ons te onbereikbaar hoog.

11-04 Koroni - Bouka beach.
Onder begeleiding van Dean Martin ‘I sit down and write myself a letter’ begin ik mijn verslag van vandaag. We werden wakker met weer een stralende zon. Het werd ook flink warm vandaag. De terugweg uit dit dorp met de straatjes waar nauwelijks een camper in past, viel mee. Gisterenavond was ik wezen kijken waar we makkelijker weg konden. Aan het eind van de boulevard was de mogelijkheid linksaf te gaan. Daardoor stonden we dicht bij de uitvalsweg naar Kalamata. Met veel slingerwegen en prachtige vergezichten, veel bloemen, meestal geel, naast in bloei staande diep paarse meidoorns, heel mooi.
Ongeveer 10 km voor Kalamata namen we de afslag naar Bouka beach. Een rustig strand met nog niet in bedrijf zijnde eetgelegenheden. Een Deen, die al vanaf oktober door Griekenland zwerft met zijn camper, gaf ons een tip op een andere plaats te gaan staan, achter hem naast het openstaande hek van een niet in gebruik zijnde tennisbaan. Zo af en toe kwamen er wat Grieken aan het strand, sommige eerst pootje badend en dan doken ze er in hun onderbroek toch maar in. Nou, dan moet ik toch ook maar vond ik. Onze eerste poging, of wij waren te warm of de zee is nog veel te koud, maar het viel tegen. We hebben snel onze haren gewassen en later met schoonwater nagespoeld. Nu komt de Deen vragen aan ons, om even te komen vertellen over Nederland, ze willen op de terug weg naar een aantal plaatsen toe. Ze vertelde over hun reizen, in 3 talen soms. Ze hadden een 30 jaar oude camper en in Denemarken een zomerhuisje. Zij waren al in Israël, Jordanië, Turkije, Hongarije, enz. geweest, er gebeurde hen niets, wel in Spanje, daar hadden ze de hele camper leeggehaald.

12-04 Bouka beach
9 Uur buiten in de zon zit ik te schrijven, straks gaan we van alles ondernemen. Sanitair regelen, water halen. De waterpomp voor ons drinkwater heeft het opgegeven. Het zal niet makkelijk worden om een nieuwe te kopen, we hebben nog niets gezien dat op een campinghandel/zaak lijkt. Er zijn hier in de buurt wel grote supermarkten. We krijgen net een adres van een Bosch zaak in Kalamata.

13-04-2007 Bouka beach.
In Messini bij de stoplichten recht door links een zijstraat in, daar was een Internet mogelijkheid. Er stonden wel 35 pc’s, met allemaal schreeuwerige jongeren, die hun spontaniteit uitwisselden door met elkaar over hun spelletje te communiceren. Kim onze kleindochter was net bezig met chatten en zei ‘hallo Opa’, leuke ervaring zoiets onverwachts.Op Google hebben we gezocht hoe we de satelliet Hot Bird konden opzoeken. Wout heeft wat gegevens overgenomen maar het lukt hem nog steeds niet. Vervelende van alles is dat je ook geen weerberichten kan ontvangen. Stom genoeg hebben we ook geen wereldontvanger meegenomen. Eerst weer boodschappen gedaan bij, ja hoor!! de Lidl, op de rotonde richting Kalamata. Het waterpompje kopen kunnen we vergeten, we hebben aan de haven in Kalamata geprobeerd bij winkels met scheepsbenodigdheden, ze hadden wel pompjes, ‘lenspompjes’, om water ergens uit te pompen, maar dat zochten wij niet. Bij de Champion, die we daarna zagen, ook op dat plein van de Lidl, kochten we op de terugweg een gebraden kip, die we gelijk op de parkeerplaats op aten, met knoflooksaus. We hadden best trek, zeker Wout die had heel wat afgelopen. Wat hij ‘s nachts moest bezuren met kramp in zijn scheenbeen. Ja, ook ik verschalk een dergelijk lekker stuk kip, de weegschaal is mee, verklaar mij niet voor gek, ’t is bittere noodzaak, gaat goed gelukkig. Vandaag staat er meer wind, we hadden net gezegd het kan wel met de luifel, hij slaat er net overheen omdat we hem wat schuin naar beneden hadden gezet, toen na een uurtje de wind hem, zeer onverwachts, toch oppakte en uit zijn bevestiging rukte en in zijn geheel op het dak van de camper smeet. Grote schrik!! Hij bleef nog net aan de rail hangen met een punt. Met behulp van de buurman die er meteen was, en met een touw van hem, werd hij eerst vast gesjord aan de leggers op het dak. De slinger om hem in te rollen zat er nog in, Wout is er toen met het laddertje bij geklommen en heeft de hele luifel weten in te rollen. Jammer genoeg viel tot overmaat van ramp toch nog de hele constructie met een klap naar beneden, de buur en ik konden nog net dat zware gevaarte ontwijken door opzij te springend. We kamperen echt niet voor het eerst, maar zoiets stoms is ons nog nooit overkomen. Omdat wij in onze ‘kleine’ integraal Hymer er voor kiezen het bovenbed als opbergruimte voor stoelen enz. te gebruiken, hebben we alleen de twee vliegtuigstoelen tot onze beschikking. Geen enkel probleem, een groot dienblad is onze tafel, voor van alles en nog wat, met een kussen op schoot heb ik een mooie pc tafel enz. Wout gaat na het eten als de wind wat is gaan liggen, samen met de Deen, nog wat schade herstellen en de luifel op het dak vastbinden. Jammer, moeten we de hele vakantie dit comfort ook weer missen, Dan maar in de schaduw van onze camper, op veel plaatsen kan je de luifel niet eens uitzetten.

14-04 Bouka beach – Mistras Mistras.
Zoals hier bv. We staan bij de ingang van de ruïnes in Mistras, even voor Sparta. Bij aankomst stonden er 2 campers met een van de bewoners, Duitsers, daar wisselden we even leuke ervaringen uit. Zij vertrokken net als de anderen maar wij vonden het genoeg voor vandaag. In Griekenland voelen wij ons veiliger dan waar ook. Het was een onvergetelijk rit door de bergen. Vermoedelijk zaten we wel op 1500 m, in de buurt staan toppen met sneeuw die meer dan 2000m hoog zijn. De bergen zijn net zo ruig als in Oostenrijk, we hebben heel wat haarspeldbochten gereden. Wat er binnen korte tijd kan veranderen. Wout informeerde bij het loket van de entree of we konden blijven staan om te overnachten? ‘Kan zijn dat de politie je wegstuurt’, dat laten wij er nooit op aankomen. Stel dat het laat gebeurt, dan kun je in het donker naar iets anders uitkijken.’We kregen het advies tegenover een taverne onder de platanen, dat plekje hadden we zelf ook al opgezocht op internet. Wij vol goede moed er heen, kwamen we eraan stonden er ook waarschuwingsborden, No camping. Een eindje terug was er een camping, dat zou de eerste zijn, € 22 laagseizoenprijs, met stroom, douches en warmwater. We kwamen hier om 18.00 uur pas aan. ’Wijzer geworden zouden we er nu gewoon zijn gaan staan’. Het is toch even luxer onder de douche, dan in de camper je behelpen zoals vroeger als kind met koud water en een washandje. De camper, met de Fransman, die ook boven stond was hier al beland. Wout verwacht dat we morgen regen hebben, aan de donkere lucht boven de bergen te zien. Dan het wasgoed van vanmorgen maar niet naar buiten om te drogen. Nog wel even samen heel veel moed verzameld en aan een nieuwe was begonnen zonder wasmachine, wel grote wasbakken. We zijn nu allebei bekaf, wordt het lekker slapen.

15-04 Mistras Mistras - Pirgos Dirou.
Zondagmorgen. 10.30 u. Na de vaat en de koffie wachten we nog wat op de was die bijna droog is. De zon heeft wat last van sluierbewolking af en toe. Aan een tafel met 2 banken eraan vast, waar we net samen koffie dronken, ga ik nu alleen zitten met de pc, om vast wat verder te schrijven. Klap ik met alles achterover, gelukkig heb ik de courage om gauw in mijn val de pc boven mij te houden, letterlijk met alles inclusief de hele tafel + banken. De Fransman en Wout hijsen me weer overeind. Ik was bang dat ik de niet zo goed op zijn benen staande man omver zou trekken, ging net goed. Met wat stijve spieren ga ik het meteen aan iedereen vertellen, ‘schrijven’. Heb er zelf erg om moeten lachen. Zo, nu weer de camper reisvaardig maken. We vertrekken terug naar de kust. Op weg naar Pirgos Dirou. Lekker, we hebben nog heel wat weken, tot begin juni.. Eerst hielden we de borden aan richting grotten, Dirou caves. Al deze bezienswaardigheden laten we graag aan de goede lopers over, jammer, maar we zagen al vaker grotten met stalactieten/mieten. Bij de ingang werden we 2 km terugverwezen. We moesten langs een steile smalle weg naar beneden. We zagen al 2 campers staan, dat is altijd prettig. Als die er zijn gekomen, kunnen wij het ook natuurlijk. De baai was mooi, het strand was met witte keitjes. De Duitsers waren van die stoere wandelaars en dus ook ‘Spartaanse’ zwemmers, maar het water is ons nog veel te koud, een graad of 18 zeggen zij,

16-04 Pirgos Dirou
Maandag zijn we in Pirgos Dirou blijven staan. Er was als afleiding heel wat beestenspul, twee heel lieve jonge speelse honden. Een kudde schapen met enkele geiten en een hond. Sommige schapen waren op een afschuwelijke manier met hun eigen poten aan elkaar gebonden zodat het leek of ze kreupel waren. Ze strompelden over de rotsen en stenen. Jammer dat ik dan mij niet verstaanbaar kan maken, ik had graag met de mannen in discussie gegaan. ’s Avonds kwam er ook nog een flinke kudde koeien met hun kalveren voorbij. Ook sommige van hen waren met hun voorpoten met een kort touw vastgebonden. Soms ook met hun kop. Het zal wel z’n nut hebben, maar het was een akelig gezicht ‘s Nachts werden we wakker van het hevig schudden van de camper, er was een storm opgestoken die de hele verdere dag duurde. Dat is dan een dag van lezen en schilderen, ja ik! Weer ontdekt dat mijn talenten ergens anders liggen. Jammer dat ik toch mijn klei niet heb mee genomen, dat is een leuke afwisseling van alle andere activiteiten.

17-04 Pirgos Dirou - Plitra
We stonden daar aan de betonrand dicht bij de haven, net als de familie Bloot uit hun verslag van 2002. De leveranciers komen met kleine bestelwagens naar de klanten, ook naar ons dus, de ‘Bakery’ met vers brood. Wout zag appelgebak, lekker warm, bleek het een soort pizza te zijn met spinazie en uien. Je vindt in Griekenland nooit eens een markt en maar weinig winkeltjes. Wij vinden de natuur heerlijk, waar we dan ook elke dag met volle tuigen van genieten. We rijden gemiddeld 50 km op een dag, net genoeg om weer volop avonturen mee te maken en tegen elkaar te zeggen: ‘wat een prachtige wereld’ en zingen dan ook: ‘oh what a wonderfull World’, waarvan we zo kunnen genieten samen.

18-04 Plitra - Limenas Geraka.
Tot onze stomme verbazing hebben we de laatste dagen gewoon Astra ontvangen. Als Wout Hot Bird heeft geïnstalleerd en hij dan afstemt op die satelliet komt er toch alleen maar de Astra satelliet voor de dag. Voor we verder gingen nog even kijken naar een iets verderop in het dorp Plitra zou een verdronken stad liggen. Wij er heen. Er was weinig te zien zei Wout, enkele resten van muren en een stukje pilaar onder water. De tocht vandaag ging van Plitra naar Limenas Géraka aan de oostkust. Via Molar naar Monemvassia. Daar pauzeerden we op de verbindingsdam, richting het kasteel, dat op een enorme rots stond. We wisten al dat we daar niet mochten overnachten. Dan naar het vissersdorp, Limenas Geraka, geadviseerd door onze aardige Deen. We reden op advies van een Grieksche in Molar, niet door de bergen naar Geraka, zij vond die weg erheen te gevaarlijk. Dus namen we de weg via Agios Ioannis. Lieve help, dat was weer lachen, ik reed. “Je moet doorrijden tot de haven” had hij gezegd. Tussen de huizen en de terrasstoelen van de taveernes door reden we, vlak langs de baai. Gelukkig was daar een zwaaiplaats voor auto’s en lag er een zeilboot aan de kade. Leuk was het gesprek dat Wout begon, met te vertellen dat hij ze bij onze vorige rustplaats, in Monemvassia, had zien optuigen en uitvaren. Het waren Ieren uit Dublin. Ze hadden deze keer overwinterd in Griekenland, in Kalamata aan de zuidkust. Ze hadden al in andere jaren in Spanje in Cartagena en ook in Turkije gelegen.

19-04 Limenas Geraka - Kosmas
We hebben al weer dagen mooi zonnig weer. Het prettige van dit jaargetij is, dat het niet zo snikheet is, zoals ik wel las in verslagen van anderen. Nu na een tocht omhoog naar Kosmas, waarbij de auto het weer te warm kreeg van de klim, staan we beneden een schattig pleintje bij de kerk met weer taveernes. Een Amerikaans echtpaar uit Winsconsin verwees ons naar een Engels sprekende Griek, die eigenaar was van een restaurantje. Wout sprak over zijn buitenboordmotor een oude Johnson met die Amerikaan, omdat daar de fabriek nog steeds staat maar nu gefuseerd is met Evinrude. Hij was verbaasd over zo'n oude motor uit 1932. We aten s ávonds in de taverne’. Lamsvlees en rund met ‘spani’, patat en een Griekse salade, dat laatste is eigenlijk altijd weer het lekkers. ‘Spani’ is een veel voorkomende groente het smaakt als spinazie maar het lijkt op het groene blad van de paardenbloem. Nog even 2 emmers sop gemaakt om de andere morgen, royaal bij de bronnen te kunnen spoelen.

20-04 Kosmas - Plaka.
We reden soms heel steil naar beneden, weer door een bijzonder mooi gebied, naar onze volgende staanplaats Plaka, veel gefilmd onderweg. In het dorp Leonidio reed Wout vermoedelijk een eerdere afslag voorbij, we hadden hem beiden niet gezien. We kwamen daardoor voor een straatje te staan, zo angstaanjagend stijl en met een haakse bocht, dat ik zei: ‘niet gaan, dit redden we niet’. Wout ging heel koelbloedig naar beneden en het ging gelukkig wel goed. Op video vastgelegd. Als ik had gereden had ik niet gedurfd en ik heb toch ook al heel wat dorpjes gehad, ook waar we maar net in paste. Weer konden we aan het strand op de P staan, de officiële plek, € 5, gaat pas in mei open.

21-04 Plaka.
Vanmorgen 4 km terug in Leonidio boodschappen gedaan. Lekker bij de bakker brood en een bladerdeeg flap met feta gekocht. Bij een groenteboer kochten we heerlijke aardbeien, snijbonen, meloen en we kregen een sinaasappel en een knoflook cadeau. De aardbeien waren hier weer ouderwets goed. Bij terugkomst was onze plek bezet. We zochten aan de andere kant van de P een plek. We staan hier met 10 campers, dat is voor het eerst in al deze weken, dat er zoveel te gelijk zijn. Plaka is erg in trek, vertelde de eerste Nederlanders die we zagen. Wout had een geanimeerd gesprek met hen, ze waren verwoede zeilers. Vorig jaar hadden zij hier een zeewaardige boot gehuurd. Ze waren daarmee langs de Griekse kust wezen varen. We zijn net samen in zee geweest, wat zonder badschoenen bijna niet is te doen. Allemaal kiezel maar de zee is bijzonder helder. Voor het eerst was het water niet echt steenkoud en hebben we een poosje zitten opdrogen aan het strand. Ook weer even haren gewassen en na gespoeld met bronwater dat we meenamen uit Kosmas. Het is heerlijk dat we hier heel gewoon de Nederlandse tv kunnen ontvangen, op de Astra. Heel bijzonder want er was voorspeld dat het niet mogelijk zou zijn in Griekenland. We hebben zelfs alle Regionale zenders, ook omroep Friesland.

22-04 Plaka - Paralio Astros.
Zondag, we vertrokken om 10.30. dicht bij Plaka wees de pompbediende ons de kustweg richting het noorden, we moesten oversteken door een opgedroogde rivierbedding. De weg was voorspeld als heel mooi en dat was ook zo. Onderweg weer lekker koffie gemaakt en even geslapen allebei, op een mooie plek met viskwekerijen in zee. We hebben zulke wegen vaak langs de kust. We hebben in Amerika, Californie, ook al eens een dergelijk kustweg gereden met Gilles en Annelies, daar moeten we vaak aan denken. We hebben veel plezier van de vrije camperplaatsen die ik van het internet heb afgehaald. Met vooral dank aan de familie Bloot. Nu staan we weer op een dergelijke plaats, Paralio Astros aan het strand in de buurt van de camping Thirea met weer palmen en een rumoerige zee. Wout leest net het weerbericht voor Turkije en Griekenland. Overal zon, droog en een koele harde wind. Er zijn hier surfers bezig, ook met een vlieger noem ik ze maar, ik bedoel net een soort luchtbed. We hebben net een Limburger gesproken, hij stond hier, tegenover het strand, op de camping, die wees ons de weg naar een internetcafé, morgen maar eens proberen. Er zijn merendeel Duitsers, dit was de 2^de Nederlander die we spraken.

23-04 Plaka - Paralio Astros.
Na het internet gebeuren en wat rond gekeken in dit dorp, Paralio Astros, zijn we niet naar het strand terug gegaan, maar hebben een plek aan de vissershaven genomen. ‘s Nachts om 04.00 zagen we in de schemer hoe zij een vissersboot te water lieten. Voor onze rust hadden we beter de zee met zijn golfslag herrie, in de nacht, kunnen kiezen. We werden gewekt door stratenmakers die met luchtdrukhamers aan de slag gingen. Ook de haven had een stoffige parkeerplaats. Wat zijn we toch zielig hé? Ha,ha,ha

24-04 Paralio Astros - Tolo.
We zijn richting Nafplio gereden en hebben aan de haven gestaan en hebben daar geprobeerd wat te rusten, maar dat geraas om ons heen zijn we niet meer gewend. Wij op zoek naar een ander slaapplaats. De aangegeven plek van een verslag vonden we niet, met veel omzwervingen belanden we in Tolo aan de kust bij een vissershaven. We moesten eerst door het plaatsje heen. Later kwamen er nog 3 Fransen bij staan. We keken op de bootjes, die klaar werden gemaakt om de andere morgen weer uit te varen. Een heel ijverig volk, die vissers.

25-04 Tolo - Nafplio.
Terug naar Nafplio om eens wat te winkelen Nog steeds geen waterpompje, zelfs niet in een dergelijke havenplaats met plezierboten. Volgende keer een reserve mee.Vanaf 18.00 uur regen, de wind is helemaal gedraaid, ook geen tv. Net, komt er hier een klein cruisschip aanvaren, zet wat studenten aan wal en vaart, dwars uit, van de kade weer weg. We hebben nu een plek achteraan op een drukke parkeerplaats, dicht tegen de toeristische taveernes en winkeltjes. Hier staat geen bord verboden te kamperen, zoals op de hiernaast gelegen grote P. Hoewel er daar om 20.30 uur toch 2 staan. Morgen de stad weer uit.

26-04 Nafplio - Paleo Epidavrou.
De bordjes ‘theater’ wijzen ons al 14 km van te voren de weg. We komen op een parkeerterrein aan, met bussen, auto’s, campers en motoren. Echt een trekpleister zoals overal in de wereld. Er is een indrukwekend groot amfitheater uit 4 eeuwen voor christus. Er zijn mensen, die boven zitten, de ‘auteurs’, hun kennissen, kunnen verstaan. Moet geweldig zijn geweest in die tijd. In de zomer worden er voor de toeristen nog stukken gespeeld in sommige amfitheaters. Een tocht door het binnenland, met veel afwisselende boomgaarden, sinaasappels en olijven. De zijn voor mij afschuwelijk. Het is de tijd dat sinaasappelbomen extra geur verspreiden, het maakt mij benauwd. We arriveren in Paleo Epidavrou, een vissersdorp, niet ver van het theater Epidavrou, met een klein schiereiland, waar enkele campers staan. In een verslag lazen we dat je daar wordt weggestuurd. We vroegen bij de kiosk of wij hier mochten overnachten, geen probleem.

27-04 en 28-04 Paleo Epidavrou - Bekas.
's Morgens kwamen de Belgen, die we hadden ontmoet in Nafplio aan de kade, een praatje maken, ze hadden ons vanaf het schiereiland zien staan. We zijn duidelijk overal de oudste. Iedereen is lovend over onze ondernemingsmoed. We besluiten vroeg op een camping te gaan staan en komen te recht op Bekas camping, Gialasi, Ancient Epidavros, Argolida. www.bekas.gr. We krijgen een mooie plaats aan de zee. Waar de buren de andere dag zouden vertrekken. We hebben er 2 wassen gedraaid, was gedroogd, camper voor het eerst gewassen, kleden geklopt, camper uitgedweild en gezwommen. Het is even doorzetten, maar na afloop onder een flinke hete douche, voel je als vroeger, als je als kind aan het strand was geweest, heerlijk, tintelend.

29-04 Bekas - Istmia.
Vandaag reden we van Epidavros naar het kanaal van Korinthe. We reden naar Istmia over de oude weg en een brug over het kanaal, op de plaats waar het kanaal laag is. Aan het vissershaventje met een kinderspeelplaats staan we alleen. We zien de grote vrachtboten en een cruiseschip onder begeleiding van een loods in en uitvaren. Plezierjachten gaan op eigen gezag. Daar kan niets tegen op, als er zoveel te zien is. Ze moeten soms wachten, want er is geen ruimte om elkaar in het kanaal te passeren. Tot het donker werd hebben we alles gade zitten slaan. Water blijft ons als vroegere zeilers toch ook trekken. We hebben veel last van de wind wat de antenne betreft, geen tv dus. Verder hebben we de hele vakantie vrijwel alles op de Astra satelliet kunnen ontvangen. Eigenlijk wel fijn, vooral zoals wij vakantie houden. Van alle indrukken van de dag, zijn we in de avond te moe. Of schreef ik dit al? We zijn vandaag precies zes weken van huis, je vergeet dan wel eens het een en ander.

30-04 Isthmia – via Korinthe – Loutraki.
Vanmorgen vertrokken naar Korinthe via de kleine lage brug bij Istmia. Dat was meteen al een spektakel. Na dat we over de brug waren gereden zagen we een schip aan komen. We vroegen ons af hoe hij zou worden geopend, we konden er geen wijs uit. Bleek hij te zakken, we waren verbaasd. Er kwamen een cruiseschip ‘ANNA’ en een tanker door. Ook een groot luxe jacht, uit Portmouth GB., en enkele zeiljachten. We stonden direct naast de brug, op een afrit waar voordien een veer moet zijn geweest. We hebben gewinkeld in Korinthe, een heel grote stad. Met dubbel geparkeerde auto’s, er is geen agent te bekennen en iedereen vindt het, denken wij, heel normaal. De trottoirs hebben geen op en afritten voor invaliden, behalve midden in het centrum maar verbaas je niet als er vlakbij een dergelijke plek ineens een kiosk staat, ik rij hele stukken gewoon tussen de rijen auto’s. We hebben het plan onze overtocht van Patras-Ancona over te boeken naar Igoumenitsa-Ancona. We hebben nog een goed uitziende leuke trip gezien aan de westkust van midden Griekenland, in een verslag van familie Bloot, die we ook nog willen maken. We staan nu vlak voor een internetcafé om te versturen. We hebben na het winkelen, de tocht naar boven gemaakt naar de heel oude resten van de oude stad Korinthe. Wout informeerde of het rolstoel vriendelijk was, ja hoor een deel was met betonpaden bereikbaar. Het was verder veel gehobbel over de andere paden, wat wel kon, omdat ze niet omhoog liepen. Wat echt een goed beeld gaf van de vroegere stad, waren de tekeningen erbij. Van Korinthe reden we naar Loutraki ongeveer 10 km, we namen de oude weg en brug over het kanaal. Heel in drukwekkend, zo heel diep beneden dat kanaal. We vonden de plekken aan de boulevard te dicht op de bewoonde wereld. We kozen een stukje terrein, vlakbij naast een in restauratie zijnde taverne aan zee. Een mooi uitzicht op de verlichte stad Korinthe, toch niet echt een goede plek, bleek later. De auto’s reden soms met veel kabaal, muziekboxen, voorbij. Ook midden in de nacht.

1-05 Loutraki - Aliartos.
In heel Griekenland wordt de Dag van de Arbeid nog gevierd met het sluiten van de winkels en een vrije dag voor iedereen. We namen de zesbaans tolweg € 3.30 van Korinthe richting Athene. We zijn afgeslagen bij Elefsina richting Thiva, daar werd de weg naar Delphi, om de stad heen, aangegeven. Op onze tocht door de bergen, zagen we de Grieken uitgebreid gebruik maken van de tavernes. Soms was er langs die route een grote concentratie van auto’s op parkeerplaatsen. Ons middagslaapje deden we zonder het te beseffen op een van die plekken, er waren nog maar enkele auto’s. We werden wakker en waren bijna ingebouwd. We reden richting Delphi en maakte een nachtstop in het dorpje Aliartos. Midden in het dorp namen we links een afslag naar het dorpje Evangelistra. Meteen weer linksaf waar ook meerdere wagens stonden, zoals een bus en een vrachtauto. Rechts van de weg was een weiland en links huizen. We spraken het gezin dat net thuis kwam aan en zij zeiden dat het geen enkel probleem zou geven.

2-05 Aliartos - Itea.
We reden naar Delfhi, met het idee weer flink wat parkeerruimte te vinden, maar dat viel tegen. Op een gegeven moment stonden we zelfs vast, omdat volle bussen midden op de weg hun passagiers lieten uitstappen. Naar boven kijkend hebben we in een flits iets van de oude stad gezien. We hebben later in de havenplaats ‘Itea’ beneden, aanzichtkaarten gekocht. Aan de keurige haven, waar weer borden stonden verboden te kamperen, hebben we heerlijk rustig gestaan. Later bij het wegrijden zagen we dat het politiebureau nog geen 100 m van ons was verwijderd. We spraken een Nederlandse met een groot zeiljacht. Ze bleken in Barendrecht te wonen en zij was geboren ‘op’ Rotterdam-zuid. Zo zeggen Rotterdammers dat, niet ‘in’ maar 'op' zuid. Ze was lerares geweest op een kappersschool. Ik heb maar gezwegen over het feit dat Wout voor het eerst mijn haar had geknipt. Ze waren 60-ers, ze hadden hun jacht in Griekenland liggen en kwamen zomers en 's winters naar Holland. Zomers was het hen er veel te heet. Ze hadden een vijf jarenplan, misschien werd de volgende stap een camper. Ook overwogen ze een motorboot te nemen. Haar man had al gezegd: ’als je gewend bent te zeilen is dat niets’. Dat beaamden wij.

3-05 Itea - Agios Nikolaos.
Na de loslopende honden de rest van de kip gevoerd te hebben, zijn we richting Nafpaktos gereden. We stopten eerder, we vonden het genoeg voor deze dag. We zagen weer een leuk vissersdorpje liggen, Agios Nikolaos. Rechts afslaan onder de weg door, een smal straatje door en we stonden pardoes aan het haventje. Het leek uitgestorven maar om 5 uur kwam er weer wat leven in de brouwerij. We spraken iemand aan, met handgebaren legden we uit dat we wilden overnachten, geen probleem. Er was maar weinig plaats maar in dit seizoen goed te doen. We vonden naast het haventje een heel idyllisch plekje, enkele stappen van zee. In de avond hebben we opnames gemaakt van de verlichting, heel bijzonder. De maan die net boven de rotsen uitkomt en daarnaast een immens grote rotswand in floodlight. En aan de overkant, gezien de kaart, Egio op de Peloponessos.

4-05 Agios Nikolaos - Astakos
We hebben kans gezien op een plek te parkeren waar de verbodsborden waren afgeplakt met vuilniszaken. Eerst alles in gereedheid gebracht.om de stad in te gaan. Het was een flinke wandeling voor Wout en ik zat met een stalen gezicht weer midden tussen de auto’s. De stoepen zijn niet te doen, heel hoge marmeren randen. Aan een jonge verkoper, die meestal wel wat Engels spreken, vroeg Wout of hij een reisbureau wist. Hij probeerde wat, maar het lukte hem niet. Uiteindelijk haalde hij er nog twee andere collega-verkopers uit de naaste winkels bij en ja een meisje wist het perfect uit te leggen. De man van het bureau belde de maatschappij en zei ons toen: ‘Er is geen enkel probleem, u kunt de boot die u anders enkele uren vroeger in Patras zou nemen, nu om 23.00 uur in Igoumenitsa nemen. Geregeld, zullen we maar denken. We gaan in ieder geval niet te laat naar de haven. 'Bij nader inziens allemaal overbodige zorg’. Daarna rijden we verder naar Astakos. De aangegeven plaats uit een verslag trok ons niet, we reden het stadje in en kwamen aan het einde van de hoofdstraat voor een flink klimmende weg te staan, dan toch maar even een smal zijstraatje in, richting zee. Het leek weer een onneembaar gebeuren. Een grote stoep stak uit, maar alles ging weer feilloos. We belanden op het zoveelste haventje in dit stadje, de eerste gaven geen toegang. We pasten er met onze Hymer weer net tussen op sommige plaatsen. Natuurlijk vergeten wij niet de doden te herdenken, ook al zijn we ver van huis. We keken o.a. ook naar een prachtige documentaire van nog nooit eerder vertoonde oude films en fotomateriaal van de Canadezen, de C.B.C.
In de verslagen kun je zien dat we blij zijn met elk levensteken vanuit Nederland. We zitten in van die onherbergzame oorden, dat internetten bijna niet mogelijk is. De wat grotere plaatsen hier zijn overvol, om het over parkeren maar niet te hebben. In Astakos overnachten wij. We hebben weer het heel vredige vissersleven aangezien, vlak voor onze camper. Wout sprak een van hen aan om de weg naar Mitikas te vragen, voor de andere dag. We vermoeden al dat we niet terug moesten door dat straatje stijl omhoog naar links.

5-05 Astakos.
Wout is nog even naar een zojuist aangekomen vissersechtpaar gestapt en geprobeerd wat verse vis te kopen. Het plastic tasje werd aangenomen en er werd naar schatting ruim één kilo vis in gedaan. Toen hij wilde afrekenen gebaarde zij dat het niet nodig was. Daarna zijn we naar een camping gegaan in Astakos. Nu zit ik heerlijk buiten dit verslag te maken. Er dreigt alleen zo af en toe een spetter regen te vallen. De temperatuur is heel aangenaam, gisteren was het benauwd warm en ook vannacht.

6-05 Astakos - Paleros.
Zondag. Omdat we geen contante euro’s meer hadden, zijn we vanmorgen weer vertrokken, richting Vonitsa. De tocht ging weer door de bergen langs de kust, waarvoor vele eilanden liggen, het is een heel bijzonder land. Onderweg maakte we een stop in het dorp Mitikas. De lucht is half bewolkt en dat maakt het wat weinig helder boven zee, dat is een beetje jammer. Net voor we dit dorp bereikte, gebeurde ons iets waar beiden vreselijk van schrokken. Ons bovenbed, boven ons, kwam naar beneden tijdens het rijden. De riemen waarmee het bevestigd is, braken. We reden op een zeer redelijke weg, toen er plotsklaps overdwars een grote hobbel was, die Wout niet bijtijds had kunnen zien. We vingen hem samen op, Wout met één hand, maar toch ook nog wel met zijn hoofd, hij is net langer en ik met beide handen. De leren riemen waren beiden afgescheurd op het 2^e gat. We konden nog voorzichtig doorrijden omdat er nog één gat over was. Maar vertrouwen deden we het niet meer. Achteraf hebben we nog geluk gehad dat het allemaal zo is afgelopen. Te laat vervangen, eigen schuld dus. Nu staan we aan het strand in Paleros. We zagen een internetcafé waar we morgen even gaan proberen deze story weer te versturen. Het is een groot strand en we reden net twee campings voorbij. Hier zoeken we samen naar een oplossing om het bovenbed weer veilig vast te kunnen zetten. De handige Wout heeft het weer geklaard. Maar het blijft een noodoplossing. De zee is onstuimig geworden en de wind is heerlijk. Als we vrij staan, ga ik nooit buiten zitten met de laptop.

7-05 Paleros.
Nog even het verslag doorgelezen en aangevuld voor verzending. Daarna de gebruikelijke zaken om ons rijklaar te maken.

8-05 Paleros - Vonitsa.
In het laatste verslag zei ik: ’in Paleros zagen we een café om te verzenden’. Op een mediterraan plein in het dorp, met een oude stamkroeg met Grieken, werd met veel tamtam aangekondigd dat we er terecht konden voor ons mailgebeuren. Na enkele pogingen zijn we vertrokken, richting Vonitsa. In een verslag schreef de familie Bloot dat het de mooiste weg van Griekenland was. ‘Moet wel heel bijzonder zijn’ zeiden wij, ‘want het is overal al zo geweldig’. Tot onze stomme verbazing reden we 21 km over een kaarsrechte weg. Ha,ha,ha! Zo zie je maar, ieder heeft zo zijn stijl van verslaglegging of iedereen leest het anders. Vonitsa reden we in tot aan de boulevard, daarna linksaf langs alleen maar, zoals zo vaak, eetgelegenheden, heel gezellig en ja, ook weer een internetcafé, daar lukte het wel de vele mails te versturen, die soms vergezeld gaan van persoonlijke mails. Binnen in het café vlogen de zwaluwen rond. Ook haalden we de mails weer op van onze trouwe mensen. Soms is er iemand online, dat is enig, kun je met elkaar even chatten. Juist ook als het je kleinkinderen zijn of onze trouwe buurvrouw die op het huis past. Na deze gedane zaken reden we, tegen de verkeersregels in, terug langs de boulevard, tot aan een kerkje tegenover een taverne, daar gingen we linksaf langs het strand. Weer een heerlijk plekje, we zijn er twee nachten blijven staan. Omdat niet alles was gelukt, reden wij de andere avond nog even terug naar het internetcafé. Toen we om 20.30 uur terugreden, was het al schemerig; de sfeerverlichting brandde in de eetgelegenheden. Het was nog warm op de fiets en scoot, de maan scheen, het was een romantisch tafereel, wij zo samen. Zien jullie het voor je twee bijna 75-jarigen bij maanlicht? De Grieken staan nog steeds stom verbaasd naar mijn kar te kijken. We zijn niet in zee gegaan want de zee-egeltjes waren goed vertegenwoordigd. Leuk, ik had nog nooit eerder in mijn leven ze zo goed kunnen bekijken. Ik dacht dat er één was die een schelpje, dat open was, op zijn rug had, maar Wout zei in een later gesprek:’ was leuk hé, met zo’n mondje open’ toen viel bij mij het kwartje.

9-05 Vonitsa - Kariotes
Plaats konden het niet vinden ook niet op de kaart. Vermoedelijk Kariotes. We waren vroeg wakker en reden om 9.30 al weer verder, richting Lefkada. Dat was weer een kippeneindje 21 km. Bij Lefkada aangekomen werden we omgeleid over een weg met aan weerskanten water. We doken een onverhard plekje op met een bijna wit strand met resten van oude molentjes, die op die uit Spanje leken. We kregen een complete show van surfers ook met planken zonder tuiggage, maar met een enorme vlieger aan bestuurbare lijnen, kitesurfers. We zien ze ook wel overal, ik noem die vliegers luchtbedden. De wind was heel heftig. We besloten om aan de boulevard te gaan staan, maar dat was een miskleun. Het héle plaatsje leek wel opgebroken, er werd een project uitgevoerd. Het werd met € 1.750.000 door de Europese Gemeenschap gefinancierd. We zochten wat in het rond, maar besloten richting Nidri door te rijden. Maar wij speurders kwamen al eerder weer een leuk haventje tegen. Een grote boom belette ons tv te kijken, vandaar dat ik de stroom nu gebruik voor dit verslag. Wout sprak een poosje met jonge jongens, vissers, die hem vroegen of we morgenochtend vis wilden hebben, daar konden zij voor zorgen, ze werkten bij een van de boten. Er liggen hier wat grotere vissersboten die uitvaren in de avond, met een heel klein bootje op sleeptouw. Het verbaast ons, meestal varen ze uit in de vroege morgen.

10-05 Kariotes - Vasiliki.
Vanmorgen werden we wakker in een dorp waarvan we nog nergens de naam van hadden kunnen ontdekken. Het was zo ontzettend warm dat we met de ramen met de horren er voor half ontkleed sliepen. Om 4 uur werden we even wakker, omdat ik het wat fris kreeg, hoe moet het hier zomers zijn? Na het ontbijt dronken we koffie op een bankje naast de camper, vlak aan zee. Vindt maar eens zo iets geweldigs op een camping, alle camperaars zullen dat beamen. We maakten ons gereed voor vertrek, toen er 2 jonge vrouwen, zussen uit Wychen, aan kwamen fietsen. In het daarop volgende gesprek bleek dat zij uit Lefkada waren komen fietsen. Daar waren ze met nog 2 andere vrouwen in een appartement voor een weekje. We hadden een leuk geanimeerd gesprek, zij werkten allebei met kinderen, de één bij het onderwijs en de ander als tandartsassistente in een praktijk voor kinderen. Beide waren ze gescheiden, zulke leuke vrouwen, zeker ook weer te zelfstandig voor hun mannen? Reageren jullie als je het leest op www.camperland.nl? Had ik beloofd hé!
We reden naar Nidri. Of we het gezien hebben weten we niet zeker, we nemen aan van wel, ze zijn niet royaal met de naamborden. We passeerden wel een zeer druk toeristisch stadje. In een verslag werd gesproken over zigeuners. Wij hebben wel wat kampeerders met tenten en zo gezien in het voorbijrijden, of ze deze mensen bedoelden betwijfelen wij. We nemen dezelfde route terug morgen, ‘dan zien we het wel’, redeneerden we. We reden het stadje Vasiliki binnen en kwamen weer uit op de boulevard met alleen maar eetgelegenheden en enkele souvenirwinkeltjes. “Ine mine mutten’, rechts maar, daar zagen we strand in de verte. Niet slecht gegokt, na wat poep van beesten weg geschept te hebben, met de pionierschep, kwamen we naast een boot van een Engelsman, aan de wal, te staan. Die zei dat de plek bij de veerboot naar Kefalonia naar de havenplaats Fiskardo, mooier was. Wij zijn even wezen kijken, maar vonden onze plek leuker, uitzicht op een surf/zeilschool en dicht bij het strand met een prachtige schone zee en eenmaal door wat kiezel is er een zandbodem. We zagen na het zwemmen een pracht beest liggen, dood, met het leek wel Griekse motieven getekend, een grote dikke zeepaling of een zeeslang? Achteraf vermoeden wij het laatste, gezien zijn scherpe tandjes. Thuis op Internet hebben we heel wat te determineren. Het is ook verbazingwekkend wat we aan wilde bloemen en struiken te zien hebben gekregen, geweldig.

11-05 Vasiliki - Kanali.
Na een gesprek met Nederlanders, die over witte geasfalteerde weggetjes langs de westkust waren gekomen, besloten ook wij dat te doen. Dat er ook vrachtwagens reden gaf de doorslag, dus niets aan de hand. In het verslag lazen wij dat het spannend was, niet gaan dus, dachten wij eerst. Weer een mooie route, die heel goed is te berijden langs de westkust van het schiereiland. Wat opviel was dat alle anders witte lijnen, knalgeel waren. In Lefkada zochten we een plek langs de haven, maar spraken daar Nederlanders die daar hun boot aan het repareren waren, die zeiden dat het er heel erg druk was. We reden daarom door naar Kanali waar we op een plek met heus gras stonden, even boven het strand. Daar werden we getrakteerd op een demonstratie van mannen die probeerde met ja??? grote luchtbedden noem ik ze maar, te zweven. Veel resultaten hadden ze niet. Er was er een, die ging van de rand af het strand op en daarna weer terug naar boven. Leuke dingen allemaal zo onverwachts, hé?

12-05 Kanali.
Vanmorgen hebben we eerst weer wat rustig aan gedaan, tegen het eind van de morgen hebben we in dit dorp, Kanali, bij een Bakery brood voor het weekend gehaald. Het erg kleine supermarktje trok ons niet, we reden een eindje de richting Ioannina, waar we morgen heen gaan. We troffen aan die weg een stalletje met groente, fruit, eieren en planten. Even terug, richting, Kanali, was een flinke supermarkt, met een afdeling met veel strandspullen. Weer keken we of er een afwasborstel was, maar die zijn nergens te koop, volgende keer een reserve meenemen. Nu 16.00 beginnen de waterbedden weer te vliegen. Er stapt er net een uit zijn auto, die er een helm bij opzet, daar verwacht ik veel van. Er is een heuveltje, van de opwaartse wind daarvan maken ze gebruik, er zijn er die met alles naar boven lopen en dan proberen naar beneden te zeilen. Zoals je vroeger een heuvel op liep om met je slee naar beneden te gaan, meer is het niet. De zee maakt veel herrie en er zijn flink wat golven, voor kinderen leuk, maar ons trekt het niet. We hebben net even gezond spinazie met gekookte eieren gegeten, uit een potje uit Holland, we waren groente vergeten te kopen, ha,ha,ha, en morgen is het zondag. Toch handig een kleine reserve. We hebben nog in de avond de was uitgespoeld in zee, met golven die ons allebei aardig nat spetterden, we konden ook maar nauwelijks blijven staan met de emmers, lachen hoor. We krijgen wat zorgen of we het wel zullen halen met het laatste gas, we weten een adres, als we van de boot afgaan in Italië. SS 16 km 257 AGIP. Opmerking: bij de terugreis kregen wij geen gas.

13-05 Kanali - Kato Lapsista.
We stonden in Kanali beach, voor de 2^de nacht, nu alleen. Om 7.30u, was er de eerste Griek met een mooie Hobbycamper. Dat was uitzonderlijk, er zijn weinig Grieken die of een camper of caravan hebben. Wij vertrokken bijtijds. Onze schrik was groot toen bleek dat de camper niet voorgloeide en dat op zondag, dit met het oog op garage hulp. Maar Wout zou Wout niet zijn als hij niet even hocus pocus, onder de motorkap dook en letterlijk aan wat snoeren frutselde en ja het had succes. Hij vermoede dat het vocht er invloed er op had gehad, niet zo gek deze plaats net boven de zeespiegel, er was veel damp, alles voelde klam aan. Op naar Ioaninna, om de andere dag richting de Vikos-kloof te rijden. Bij Ioaninna hadden we aan het meer een plekje verwacht. In onze wanhoop, van de hitte, streken we neer op een mooi parkeerterrein. Een politiewagen, die op de weg langs het meer heen en weer reed en af en toe bij ons in de buurt stopte, in de schaduw, sprak Wout aan. Hij adviseerde 2 km verder op te gaan staan, deze parkeerterreinen langs de kust, waren allemaal van hotels. Afin, 2km verder was een stuk terrein, maar wij vonden het niet geschikt, we reden wat door en belanden iets verder op bij een zigeunerkamp, wij hebben in Frankrijk daar heel slechte ervaringen mee, dus reden we de stad weer uit. We kwamen bij een hele druk en smal gedeelte van de stad, bij een fort. We hebben erg moeten zoeken voor we weer op de weg kwamen die was bedoeld. Door dat we meestal aan zee staan, misten we de zeewind ook natuurlijk. We reden de stad weer uit, naar het eerstkomende dorpje, dat werd Kato Lapsista. We reden een pad in waarbij de mogelijkheid was even te gaan staan. We zagen een aantal mensen druk in de weer met iets. Wout stapte naar ze toe om te vragen of er bezwaar bestond om een nachtje hier te staan, geen enkel bezwaar, wat zijn die Grieken een gastvrij volk. Ze waren bezig, met de hele dorpsgemeenschap vermoed ik, de schapen te scheren, er werd ons een tuinstoel aangeboden en Wout filmde het hele gebeuren. Het ging niet echt zachtzinnig moet ik zeggen, er waren beesten die een flinke snijwond opliepen en ze werden hardhandig op de plek van handelen gesleept aan 1 of 2 poten. Toen hadden we het wel gezien en bedankten voor de gastvrijheid. Er was een jongetje van, ik denk 10/12 jaar die goed Duits sprak, hij had 8 jaar bij zijn Oma in Hannover gewoond, hij fungeerde als tolk. Ik vergeet steeds te vertellen dat de Grieken het vanzelfsprekend vinden dat je voor een deel op de vluchtstrook rijdt, zodat er op, b.v. een tweebaansweg toch gepasseerd kan worden, levensgevaarlijk! Degene die je inhaalt verwacht te kunnen gaan, maar ook de tegenliggers hebben dat idee. Het is ook verbijsterend zoveel herdenkingplekken er langs de weg zijn. Piepkleine huisjes zijn dat, soms met een brandend olielampje er in, er staan flesjes olie bij zodat een ieder de lampjes brandend kan houden. Om 20.00 uur kwam de jongen ons zeggen dat we beter op het landje van zijn Oma konden gaan staan. Want er waren soms wat Albanezen die ook al bij hen hadden gestolen. Deze plaats is niet zo heel ver van de grens van Albanie. De plaats Kato Lapsista had zijn echte, nog landelijke geuren.

14-05 Kato Lapsista
Op deze dag werd in 1940 Rotterdam in enkele minuten plat gegooid. En waren we de hele binnenstad kwijt. We zijn vanmorgen vroeg vertrokken. Uit het huis van oma kwam iemand expres ons heel hartelijk uitzwaaien. De toch door de bergen, flink omhoog, ging naar Monodendri. In het stadje Kalpaki liep daar een wit weggetje heen. We hoorden van de Belg dat het in het eind overging in een niet verharde weg, geen probleem. Kwam hij er, dan wij ook. Het was geen ‘niet verharde’ weg maar een opgebroken smal weggetje, waar hard aan gewerkt werd, rampzalig natuurlijk. 'Bij een cafeetje moet je toch blijven doorrijden', had hij gezegd, dan kwam je op 100 m van de kloof en kon je er een indruk van krijgen. Wout nam vanaf dit parkeerterrein met cafeetje eerst eens polshoogte en zei `dit doe we niet, dit is te gek. Het is minstens nog 600 m naar boven lopen. Wout is nu met de camera en een rugzak met een fles water naar de plek. Als je van de andere kant bij Papigo de kloof benadert, kun je er een wandeling doormaken die ongeveer vier uur duurt. Wout kwam terug en was enthousiast over wat hij allemaal had gezien. Ook weer veel wilde planten. Later begrepen wij dat we de borden ''Vikoskloof" niet hadden moeten nemen, maar het dorp Monodendri zelf in hadden moeten rijden. Jammer, maar ach, niet getreurd, er valt zoveel te genieten. We reden naar beneden richting Kalpaki. We namen de weg naar Ioannina tot aan de oude weg door de bergen richting Igoumenitsa. We wilden niet in de drukte van die stad terecht komen en namen een zijweggetje naar een klooster staat op de kaart. Daar belandden wij. Het was meer dan heet. We zetten de camper onder een heel grote kastanjeboom midden op het kloosterpleintje. Er was een heerlijke koude bron, die in een bak uit liep. We maakten onze polsen en gezicht heerlijk koud. We hebben, zonder dat we door wie dan ook werden gestoord, die nacht geslapen. We voelden ons jaren terug in de tijd, zoals de mensen uit het verre verleden. Vroeg in de morgen, we hadden net ontbeten, kwam er een politie auto aan het eind van het weggetje langs, die reed gewoon weer door.

15-05 Plataria.
We vervolgden de oude weg naar Igoumenitsa. Het wordt eentonig om te zeggen, maar wat een land, wat een natuur. Als je daar niet echt van houdt dan moet je hier niet zijn. De eetgelegenheden zijn de uitgaans mogelijkheden, en ja de oude cultuur natuurlijk, waar heel veel mensen Griekenland voor kiezen. Maar wij zijn wat te laat naar dit land gegaan daarvoor. Bijna 75 jaar, dan spring je niet zo gemakkelijk meer rond in de opgravingen. We zagen wel Oud Korintië en het amfitheater in Epidavrou We zagen het vroeger al wel vaker in andere plaatsen van Europa. In de stad Igoumenitsa was het heel druk, er werd 32 graden aangegeven. We reden er vlug weer uit, naar Plataria aan de kust met een zeewindje. Wat een verademing, na al die dagen in het binnenland met zijn hitte. Er kwamen steeds meer campers bij staan. Vele kwamen net van de boot Griekenland binnen. We troffen ook weer ‘de Belg’ die ons de Story en nog meer van dat soort bladen had gegeven, aardig bedoeld maar niet mijn lectuur en de roddels over bekende Belgen, daar kan ik zeker niets mee. Ik was net van plan ze hem te geven, toen Wout me er op attendeerde dat ik ze van hem had gekregen. Ik had hem van veraf niet herkend.

16-05 Plataria.
Naast ons staan Nederlanders in een busje met hefdak dat ze zelf, 12 jaar geleden, hebben ingebouwd. Een echte knutselaar, natuurlijk hebben Wout en hij heel wat informatie uit te wisselen. Laat deze man Wout nou aan een oud waterpompje kunnen helpen. Zelf heb ik met zijn vrouw onze wetenswaardigheden uitgewisseld. Zij bleken ook raskampeerders te zijn geweest en vonden het daarom het ook zonde om afscheid te nemen van hun busje. Ze vertelde dat ze op teletekst in Holland gezien hadden dat er afgelopen woensdag of donderdag in Griekenland een aardbeving, 6,7, was geweest op een eiland voor de kust van de Peloponesos, die tot aan de westkust voelbaar was geweest. We hebben een foute inschatting gemaakt wat de afstand was naar de boot. Daarom overwegen wij om wat eerder terug te varen naar Italië, dat ons aan de kust ook nog heel veel te bieden heeft. Toch nog maar even niet eerder terug naar Italië. Dank aan iedereen die ons terugmailen. Want zonder enkele mails of een sms’jes zijn 3 maanden wel erg lang, zonder contact met je dierbaren, familie en vrienden. We hebben hier heerlijk in zee gepoedeld, er was alleen wel wat zeegras, niet te verwarren met zeewier, wat een temperatuurverschil met het begin van de vakantie, dit was heerlijk. We wasten onze haren maar weer eens. We reden weer samen naar een internetcafé. Er stonden tussen de vele campers ook nog andere Nederlanders, deze mensen kwamen uit Groningen. Hij moest erg lachen toen hij mij lachend voorbij zag karren. ‘Ik zeg net tegen mijn vrouw’, zei hij, ‘ kijk, slim, zo kun je toch nog lekker genieten’. Kortom we raakten aan de praat. Zij hadden een pick-up met opbouw. Ze waren geïnteresseerd in waar wij allemaal gestaan hadden. Zij kwamen net aan en waren nooit eerder in Griekenland. Wout haalde wat later op de dag onze kaart op, met in het groen aangegeven vrije plaatsen en knoopte er een paar uurtjes kletsen aan vast. Hoezo vrouwen zijn kletskousen?

17-05.
We namen vanmorgen, in Plataria, roerend afscheid van onze Nederlandse buren uit Eemnes. Hij had bij de haven waterslangen gezien, het bleek dat bij de stroompilaartjes voor de plezierjachten ook waterkranen zaten. We vulden onze voorraad lege flessen nog een keer en zetten die in het kastje, waar de tv altijd op staat. Omdat daar de scootmobiel tegen aan gesjord staat, hebben we daar al snel het deurtje uit gehaald zodat we die ruimte ook kunnen benutten. We hadden al vaak horen zeggen dat de Meteora's zo mooi waren. We gingen dus terug naar Ioannina, we namen nu niet de route door de bergen maar de snelweg vanuit de kust naar Ioannina. We deden onze middagpauze op een parkeerterrein van een heel groot sportcentrum, dat met een hek kon worden afgesloten, rechts van de weg, 5 km voor Ioannina. Daarna reden we richting Metsovo. Vlak voor het centrum van Ioannina werd met een bordje linksaf vliegveld aangegeven. We wisten dat we langs het vliegveld zouden komen, dus sloegen we linksaf, goed gegokt. Op een gegeven moment waren er de borden die Metsovo aangaven. Wout zat achter het stuur net bij het mooie, maar het zwaarste stuk door de bergen. Het was een flinke klim, met veel vrachtverkeer en soms wat wegversmallingen. Terug namen we een makkelijkere tocht over een stuk nieuw aangelegde weg.We reden van de hoofdweg af naar beneden Metsovo in, verrassend! Wat een mooi plein, met heel veel bankjes en aan souvenirwinkeltjes en eetgelegenheden geen gebrek, bv. met lamsvlees aan het spit enz. Allemaal mannen stonden of zaten bij elkaar, naar leeftijd ingedeeld. De ouderen zaten in een soort praathuis, zoals bij ‘meneer De Uil uit de Fabeltjeskrant’. Om klokslag 9.30 uur ging het licht van de winkels uit en iedereen vertrok naar huis. En wij gingen met de isolatie voor de ramen en extra dek, ook slapen

18-05 Metsovo.
We waren vanmorgen allebei erg vroeg wakker, maar met de tocht naar boven in ons achterhoofd dachten we: ‘nog niet zo gek, lekker rustig op de weg’ en dat klopte ook. Wout liep nog even naar de bank om te vragen of er boven wel genoeg zicht zou zijn. Er zijn altijd wel wat wolken had ze gezegd maar zelf was zij er nog nooit geweest, maar het moet wel heel mooi zijn, gek hé. We liepen nog even langs wat winkeltjes en het werd langzaam aan wat lichter, er was n.l. veel bewolking. We reden met minder spanning dan gisteren, we begonnen ook eigenlijk te laat nog aan deze rit gisteren. Ook was dit laatste stuk eenvoudiger dan het eerste deel. Verrassende plaatjes waren het die we steeds weer te zien kregen. Soms een weg met bossen van brem in bloei. Het hoogteverschil met het daarbij behorende temperatuursverschil zal zeker uitmaken dat het hier nog volop bloeide. Soms ineens weer een glooiende weide. Op de pas duidelijk een landschap van de wintersporters, dat was ook duidelijk door de palen langs de weg, die als de sneeuw er ligt de weg markeren. Ook de stations voor de sneeuwruimers zagen we soms, en dan ineens sta je voor ‘De Meteora’. Wat is dat een natuurverschijnsel, ik weet er geen ander woord voor te bedenken. We reden het drukke stadje Kalambaka binnen, opzoek naar de camping ‘Vrachos’ in Kastraki. Heerlijk met een zwembad en alles inbegrepen, ook de wasmachines € 15 per dag. Met en cadeautje bij het afscheid. We namen een duik, nou ja duik, we zwommen in het toch wel wat koude water.

19-05 Kastraki.
Na alle hoeken en gaten van de camper te hebben doorzocht, deze keer naar de portemonnaie met alles er in, pasjes enz. De wc, vaat en ons zelf gewassen te hebben, vertrokken we om 11.00 uur van de camping. Op naar de Meteora, alle problemen meteen vergetend. Ademloos genieten, of zoals om beurten tegen elkaar zeggend: ’Wat een wonderlijke wereld’. In het geheel staan er 26 kloosters op onmogelijke plaatsen, hoog op de rotsen. Sommige zijn te bezichtigen, enkele zijn alleen nog ruines. Gelukkig zijn we er op attent gemaakt dat je dit zeker niet moet overslaan als je Griekenland bezoekt. “vrienden van ons waren hier al in 1966, die werden nog naar boven gehesen in een bak, vertelde zij ons bij terugkeer, nu waren er de trappen heen. De Grieken zelf zeggen: ’het is het mooiste plekje van Griekenland”. Dat is zeker niet overdreven. Je komt ogen te kort om alles in je op te nemen. Heel geconcentreerd op een plek, allemaal rotsformaties. Op een plek, helemaal boven, waren we betrokken bij het vastlopen van een bus. Achter ons week een camper uit om een tegemoet komende bus te laten passeren, maar daar was geen ruimte voor, en wij konden niet meer naar voren om hem uit zijn moeilijke situatie te reden. Ach, iedereen die autorijdt en zeker in de bergen kent dit. De handrem hield het maar net, dus ook nog maar in de versnelling gezet. En dat kort op een geparkeerde auto, zodat, als je dan weer start om weer weg te rijden, het allemaal zeer oppassen geblazen is. Het ging allemaal weer prima. Ook tijdens het rijden heb ik veel gefilmd. Je wilt dan eigenlijk anderen mee laten genieten, maar meestal is dat bij nader inzien een fiasco. We stonden te kijken naar bergbeklimmers vlak boven ons, waarvan ik filmopnames maakte, toen er een Fordbusje naar boven kwam, dat onverhoeds voor ons indraaide. Bleken dat de Nederlanders uit Eemnes te zijn. Na een hartelijke begroeting en uitwisselen van wat we nog hadden meegemaakt, na Plataria, namen we weer afscheid. We houden de tijd van de Grieken aan, maar in plaats van 22.00 uur is het dan 23.00 uur dat het laatste program dat ons interesseert is afgelopen.

20-05 Igoumenitsa.
We reden naar de receptie om 9.45 uur om te vertrekken. Je mag een gegeven paard niet in de bek kijken, maar het afscheidscadeautje was een icoonplaatje op een harde ondergrond geplakt. Echt niet aan ons besteedt, het was zondag vandaar misschien. Het heeft veel geregend vannacht en de hele weg terug naar Igoumenitsa vielen er ook wat buien. ‘Maar dat hoort bij het Pindos gebergte’ zei een inwoonster van Metsovo, 'het is er snikheet of erg koud’. We reden deze terugweg, een groot stuk naar beneden, over de nieuwe weg naar Ioannina, en daarna meteen naar de haven van Igoumenitsa. We zijn niet de enigen die 5 uur van te voren al op de kade staan. Zo konden we even bijkomen van de prachtige tocht, ondanks de regen. We boekten ons in voor de eerdere terugvaart naar Ancona, dat geeft geen enkel probleem. We hadden geboekt voor 29 mei in Patras. Nu kunnen we nog wat rustig langs de kust in Italië, naar Venetië rijden. Daar waren we in de tijd dat de kinderen nog meegingen en dat is een eeuwigheid geleden. We hebben tot nu toe 4600 km hebben gereden, vanuit Sneek. Het was, zeggen mensen, hij geboren in Sneek en zij in Rotterdam, aan de kust aardig weer geweest. Het gaat goed met ons, hoewel we van de week zeiden: ‘We zijn wel toe aan vakantie’ uitrusten van de reis bedoelen we, hahaha.

21-05 Boot de Ikarus Palace.
Die ons van Igoumenitsa naar Ancona brengt. We werden om 23.00 uur ingescheept en voeren om 24.00 uur. We reden naar het camperdek door een korte smalle steile helling op te rijden, we zijn wel wat gewend, dus geen enkel probleem, het 4^de dek dat alleen met een extra pasje bereikbaar is. Je gaat met de lift naar boven, maar terug kun je niet met de lift, die deur naar het dek is dan afgesloten. Dat houdt in dat je dan, met de trappen, 2 dekken naar beneden moet lopen. We zijn om 15.00 uur in Acona, dat is snel in 15 uur over. We hebben heerlijk in ons eigen bed geslapen en vanmorgen, samen in de invalidenbadkamer gebadderd. We zetten weer thee met de 500 watt elektrische waterkoker en ontbijten. Die overtocht vind ik niet alles, je hangt maar wat rond op de dekken of in je camper. Het uitzicht blijft de zee, even leuk, maar dat is het dan. Het lijkt ondankbaar maar we zijn verwend. Vanmiddag vlug weer eens een supermarkt in, voor wat verse producten en het liefst een bakker voor brood. Ik ben niet aangekomen tot nu toe, een hele prestatie in een bijna drie maanden durende vakantie.

22-05 Ancona - Gradara
We waren op tijd aan en het af rijden gaat ongeorganiseerd, het recht van de ongeduldige geldt hier. Kan er nog steeds niet tegen als een Duitser zijn fatsoen verliest en ons klem zet. We rijden richting Rimini, allemaal goed aangegeven, dat verloopt uitstekend. We gaan op weg naar de vrije plaatsen, dat lukt ons niet goed. We rijden Fano in, waar we op de heenweg zo geweldig hebben gestaan, maar vinden het niet terug. Dan maar doorrijden, we besluiten bij Gradara linksaf te slaan en realiseren ons al snel dat we hier ook stonden op de heenweg. Een goede plaats met water en vuilwaterlozing. Alleen de parkeerbetaling is wat vreemd geregeld. We waren deze aaneenschakeling van bebouwing aan de kust, ontwend. Elke poging om op een boulevard te gaan staan mislukte.

23-05 Gradara - Mesola.
We besloten iets uit de kust een dorpje in te rijden en ja daar was Mesola. In het boekje werd aangegeven bij het sportveld, even zoeken naar de juiste plek. Wout zag ‘XXV Avrill’ staan en zei: ’als we in de Via 2 Giugno moeten zijn, zitten we vast in de buurt’ en dat klopte gelukkig. We staan alleen in dit dorp. Maar alles is ingericht voor de camperaars. We redeneren dat als dat wordt aangegeven, het een veilige plek is.

24-05 Mesola – Mestre.
Vanmorgen weer vroeg gaan rijden, dan is het nog niet zo heet. Richting Venetië. Daar komen we weer in een heksenketel van verkeer terecht. Zoekend door Mestre, want dat is de eerste mogelijkheid op een camping. De eerste die we binnenrijden heeft een zwembad en shuttlebus naar Venetië, dat lijkt ons ideaal. € 27 plus € 8 voor de bus. Als we eenmaal staan, blijkt hij naast de startbaan van het vliegveld te zijn. Niets aan de hand, maar ze vertrekken soms om de 3 á 5 min. We proberen wat te rusten, dat lukt en we vertrekken naar Venetië met de bus van 15.00 uur. Om te voorkomen dat we nog een nacht langer hier moeten staan, gaan we snel even een paar uur heen terug. Heel veel herkenning, we waren er al eens 30 jaar geleden. En wat zijn er veel filmfragmenten waar deze, unieke plaats, wordt gebruikt. We stappen na een 100 m lopen van de halte op een stadsboot en hebben een prachtige plaats op de punt. ‘Zo’, zeggen we tegen elkaar: ’we stappen niet af, lopen is jammer genoeg toch niet mogelijk en deze plek krijgen we niet zo gauw weer’. Ik heb veel gefilmd en zitten genieten en me verbazen. Wat een wereld hebben wij er van gemaakt, zodruk als het op de weg is, zo zijn ook de waterwegen in Venetië, niet leuk meer. We voeren door het Canal Grande. Gondeliers hadden het moeilijk tussen de stadsboten en taxibootjes, die er in vele getalen waren. De busboten stopten op veel plaatsen om uit te stappen. En waar telkens ook weer veel mensen stonden om in te stappen. We zeiden tegen elkaar:’ je zult hier wonen en gewoon van en naar je werk moeten gaan’. We bleven bij het opstappunt lekker zitten, de boot ging nog buitenom verder. Na enkele uren op een harde zitplaats vonden we het wel genoeg. De bus zou op het halve uur vertrekken, we kwamen om even voor 18.30 aan en dachten: ’dat is mooi, kunnen we meteen mee’, nee dus, het werd 19.20 uur. Op de heenweg was er een protestactie aan de gang, we hebben daar 25 minuten gestaan. Bij een oversteekplaats voor voetgangers en scuola, school even verderop waren er bloemen en kindertekeningen gelegd . Het sprak voor zich zelf. Of de actie nog bezig was toen we terug reden laat zich raden, maar de chauffeur reed een flink stuk om. We besloten in het restaurant iets te eten, we kozen voor een lasagne. Het was heerlijk maar zoals gebruikelijk met veel olijfolie, we reageerden allebei met maagklachten, watjes die we zijn. Zo, nu vertrekken we weer na dat we op de camping dit verslag versturen. Weg uit dit gebied, rust.

24-05 Mestre – Gardameer.
Richting Gardameer voor de camping Bella Italia is er een plek gereserveerd voor campers. Er staan al enkele campers, de meeste zijn luidruchtige Italianen. We vonden de rit hierheen hopeloos, we namen om beurten de SS11 en de A4 autostrada, allebei enorm druk verkeer. Extra storend als je net die heerlijke ontspannende Griekse rust hebt meegemaakt.

25-04 Gardameer
We maken een fietstochtje naar het meer en genieten van de rust en alles om ons heen. We besloten nog een dag hier te blijven staan, ik was erg duizelig, het was te veel die dag ervoor. Het is dan vrijdag Pinksterweekend, het is een komen en gaan van kampeerders voor de camping. We giebelen om het gedoe van al die gezinnen met al hun heisa rond een Pinksterweekendje, je weet wel afgeladen auto’s met wandelwagentjes, pakken pampers, enz. Na 22.00 uur mochten laatkomers het terrein niet meer op, met alle gevolgen vandien. De camperplek raakte flink overbelast ook caravans tot middennacht kwamen ze binnen. In tussen werden we ook nog getrakteerd op een prachtig vuurwerk boven het meer. We vervelen ons geen moment, er gebeurt zoveel om je heen.

26- 05 Gardameer - Lago di Como, Tremetzzo
Na alle sanitaire klussen vertrokken we naar ? we zien wel, niet te ver vonden wij. Maar helaas alle pogingen een plek te vinden mislukten grandioos. Eerst zeiden we:’laten we proberen in de buurt van Brecia te gaan staan.’ Er kwam geen mogelijkheid, kortom het werd uiteindelijk aan het Lago di Como, Tremetzzo op een camping. Even nog afrekenen € 20, zonder warmwater, alles nog lekker ouderwets met muntjes, zelfs de afwas. De rit langs het meer en er vlak voor was weer erg mooi, de Povlakte is saai, als je zoals wij, gek op de bergen bent.

27-05 - Lago di Como, Tremetzzo - Buochs
Iets dat ons nog nooit of sporadisch is overkomen gaat gebeuren, we hebben er plots genoeg van. Het hete weer, het moeilijk vinden van overnachtingsplekken, plus een camping met raceauto’s en knetterende brommers vannacht, vanochtend regen en omweer, dat alles is genoeg om te besluiten dat we eerder richting huis gaan. We gaan over Luxemburg, omdat we eerst aangaan bij al onze oude vrienden in Brabant. Geen ramp en geen reden tot klagen we zijn al vanaf half maart op stap. We proberen vandaag in Buochs op het geliefde plekje van Nel en Nico Bloot, schrijver van veel Griekse reisverslagen, aan het Vierwoudstedenmeer te gaan staan. De vrije plaats is helaas voor campers niet meer toegestaan en in de omgeving komen wij alleen maar uit bij bebouwing of hotels aan het meer. Kortom, naar de camping van Buochs: € 18.26. Show your Card van de ANWB. We waren net op tijd, na ons was er geen plek meer vrij.

28-05 - Buochs - Colmar.
We rijden door het regenachtige, mooie Zwitserland, alles is opmerkelijk groen, vergeleken met de heenweg, eind maart. We nemen de geweldig aangelegde autosnelwegen met zijn vele tunnels richting Basel, om zo via Colmar, Straatsburg, naar Luxemburg te kunnen gaan. Het is zoeken naar de aangegeven vrije plaats in Colmar. Je verwacht toch niet dat je die vrije plaats vindt tussen al het parkerende publiek, dat geen plaats kan vinden. We staan voor een grote bioscoop met 12 films. Over het parkeerterrein verdeeld staan nog enkele campers. Wij staan als enige op een invalideplaats waarvan er vier zijn, ik voel me dus niet bezwaard. Wout is op onderzoek uit, of er een internet mogelijkheid is. We blijven hier om morgen dit leuke stadje nog eens te bezoeken, we waren enkele jaren terug al eens hier.

Na nog wat omzwervingen in Nederland arriveren we uiteindelijk op 30 mei in onze woonplaats Sneek.

Wel bedankt voor jullie aandacht. Een echte aanrader dit mooie Griekenland.
We vinden het leuk om reacties te ontvangen.

Groetjes van de zwervers, Wout en Gon Slikkerveer: woutslikkerveer@zonnet.nl

Terug naar de hoofdpagina